Ik vraag vandaag geen geklaag.
Ik heb gehoord hoe jij je gevoel verwoord en hoop dat er geen nieuw onderwerp meer wordt aangeboord.
Want straks lig ik op mijn sterfbed.
Wordt de dood nog eventjes op pauze gezet.
En zie ik een film afgespeeld waarin ik word verveeld het geklaag opnieuw met me gedeeld.
Weer wakker uit mijn dromen wil ik voorkomen dat dit mij gaat overkomen.
Dus…ik vraag…vandaag…geen geklaag!
Onderstaande kunt u lezen zonder er iets van op te steken.
Dus wees niet bang voor nieuws of informatieve preken.
Want dit is bedoeld om géén kennis te vergaren.
Wat uw hoofd alleen maar zou verzwaren.
Dat heeft volgens mij geen enkele zin,
want heel veel past er toch niet meer in.
Is het toch gelukt iets van dit alles te leren dan heeft u in ieder geval bewezen,
dat u het gedicht nog enkele keren overnieuw zult moeten lezen.
Laaghangende zon, wat doe je op m’n balkon.
Hoor jij niet aan de hemel te stralen?
En mensen te ontdoen van hun winterse kwalen.
Lok ze naar buiten en bruin hun witte benen.
Doe het alsjeblieft vandaag, voordat je bent uitgeschenen.
Heel even nog maar kan ik genieten van hoe jij me verwarmt door op me te schijnen.
Want ik zie je al langzaam, achter de horizon verdwijnen.