Bij een heidebrand is een aangrenzend dennenbos door het oog van de naald gekropen.

Dat danken zij aan hun geloof want een kerkkoor kwam aangelopen.

En een den neemt vrijwel nooit geen blad meer voor de mond.

Zelfs wanneer zijn top gebroken is, staat hij nog jaren rechtop in de grond.

Zo spraken zei het koor dan ook zonder gêne aan.

En vroegen vriendelijk of zij allen in een rijtje wilden gaan staan.

Met emmertjes schepten de knaapjes water uit een nabijgelegen beek.

Vlijtig blusten ze de brand en kwamen nog op tijd voor de pastoor zijn preek.